نام بیماری: ترک خوردگی میوه

• خسارت سرمازدگی، فشار آمدن به پوست، دانه دانه شدن، تورم و شکاف خوردگی بر روی بسیاری از میوه ها دیده می شود.

• سه نوع مختلف از شکاف خوردگی شامل حلقوی، سطحی و عمقی.

شکاف خوردگی شعاعی معمولا در مرکز میوه رخ می دهد و از محل اتصال میوه به ساقه به سمت مرکز میوه توسعه پیدا می کند. حلقه های متحد المرکز که بر روی سطح میوه ها دیده می شوند، معمولا منجر به ایجاد شکاف در سطح میوه می شوند. پدیده شکاف خوردگی میوه ها، یک فرایند تدریجی است و معمولا در سه مرحله رخ می دهد: مراحل ابتدایی، میانی و انتهایی. در مرحله ابتدایی شکاف خوردگی میوه، نوارهای قهوه ای رنگ بر روی سطح میوه و کوتیکول ظاهر می شود. سپس یک ترک همراه با بدشکلی غدد روغنی ایجاد می شود. پس از آسیب دیدگی شدید بافت های سطح میوه و سلول ها، غدد روغنی دچار پارگی شدید شده و فضای بیشتری در بین سلول های آلبدو بوجود می آید.

در آسیب های پس از برداشت میوه، عواملی مانند دمای محیط، میزان رطوبت و عملیات باغبانی می توانند منجر به آسیب های شدید و ناهنجاری در میوه ها شوند. در حالیکه در مورد آسیب های پیش از برداشت میوه، کمبود مواد غذایی شامل بر، مس و منیزیوم می تواند دلیل این نوع از ناهنجاری ها در میوه ها باشد. شاخص های شکل و اندازه میوه نیز در وقوع ترک خوردگی در میوه مرکبات موثر است. در واقع احتمال ترک خوردگی در میوه های بزرگتر بیشتر می باشد. همچنین گیاه پایه پیوندی در چین خوردگی و ترک پوست میوه مرکبات نیز می تواند اثر غیرمستقیمی داشته باشد. رابطه مستقیمی بین تغییر در میزان نور آفتاب دریافتی توسط میوه ها با افزایش میزان چروک خوردگی سطح میوه ها وجود دارد. افزایش میانگین رطوبت نسبی قبل از به پایان رسیدن دوره رسیدگی میوه ها نیز میزان چروک خوردگی میوه ها را افزایش می دهد. میزان نامناسب مواد مغذی در بخش هایی از پوست میوه، باعث ایجاد اختلالات رشد و متابولیسم در پوست می شود و احتمال وقوع ناهنجاری در میوه ها را افزایش می دهد.به طور کلی، وجود عوامل محیطی نامناسب، منجر به ایجاد چروک خوردگی و شکاف خوردگی میوه ها می شود.

کاهش شدید عملکرد را می توان با مراقبت های بیشتر از درختان در قبل و در طول دوره های حساس کاهش داد. آبیاری مناسب و عناصر غذایی کافی، بایستی برای درختان فراهم باشد. با اضافه کردن رس و کمپوست، شرایط خاک را بهبود دهید. استفاده از کودهای کندرها و کمپوست، فقر مواد مغذی مورد نیاز درختان را کاهش دهید. با پاشش مالچ از تبخیر شدن رطوبت خاک جلوگیری کنید.

در گام اول مدیریت، کنترل تلفیقی شامل اقدامات پیشگیرانه و استفاده از عوامل کنترل بیولوژیک توصیه می شود. با محلول پاشی ترکیبات کلسیمی یا هورمون اسید جیبرلیک (GA3) (با غلظت 120 ppm) بر روی میوه های جوان، ترک خوردگی میوه را به حداقل می رساند. محلول پاشی کودهای پتاسیمی، کلسیمی و بر، چین خوردگی میوه ها را به مقدار زیادی کاهش می دهد. استفاده از پتاسیم در مراحل اولیه رشد میوه، باعث بهبود و رشد پوست میوه، ضخیم تر شدن پوست و افزایش مقاومت در برابر ترک خوردگی می شود و آسیب های پیش از برداشت به میوه را کاهش می دهد.