روش حذف آفت هلوی انجیری وانار

برای مبارزه با شته انار عوامل كنترل‌كننده طبيعی بسيار فعال موجود در باغهای انار، مانند انواع كفشدوزكها و شيرشته ها، به خوبی قادرند جمعيت اين آفت را كنترل كنند، بنابراین توصیه میشه برای حفظ تعادل طبيعی در باغ انار، از هرگونه سمپاشی جهت كنترل اين آفت جلوگیری کرده و از روشهای مدیریتی زیر برای جلوگیری از طغیان این آفت استفاده کنید: 1) از آبیاری بیش از حد درختان در بهار خودداری کنید. 2) استفاده از کفشدوزک: کفشدوزکها، هم در دوره لاروی و هم در دوره حشره کامل، با تغذیه از شته ها، موجب تعادل جمعیت انها میشن و از طغیان شته جلوگیری میکنن. 3) محلولپاشی كامل درختان انار و پاجوشهای درختان آلوده با صابون گياهی حاوی روغن نارگيل، با غلظت 1/5 در هزار. 4) استفاده از ترکیب گیاهی و ارگانیک تنداکسیر غلظت مصرف آن 1/5 تا ۲ در هزار هست و به هیج وجه غلظت بالاتر استفاده نکنید، چرا که موجب سوزندگی میشه. 5) برگهای تازه پاجوشهای درخت انار، بهترین غذا برای شته سبز هستند، لذا تا زمانیکه تراکم شته ها خیلی بالاست، به هیچ عنوان پاجوشها را از بین نبرید و حذف پاجوشها را به بعد از فروکش کردن طغیان شته ها موکول کنید. استقرار كلنی های شته انار روی پاجوشها سبب مصون ماندن بقیه درخت میشه. برای کنترل شته هلو هم میتوانید به صورت غیرشیمیایی و هم شیمیایی این آفت کنترل کنید: 1) بیولوژیکی: گونه های مختلفی از کفشدوزک ها بویژه کفشدوزک هفت نقطه ای و Adalia variegata و مگس های سیرفیده، لارو بالتوری سبز، زنبورهای براکونیده و اکثر شکارگرهای عمومی از شته تغذیه می کنند. 2) كنترل شيميايی: اگر شته ها موجب پيچيدگی برگ شوند يا توليد گال نمايند از سموم سيستميک استفاده کنید، ولی اگر موجب پيچيدگی نشوند از پريميكارب (پريمور) كـه يک شته كش اختصاصی است، استفاده کنید. همچنـين سـموم پردوام در اوايل فصل مصرف کنید. مشخصات و غلظت محلول سموم مورد توصيه برای مبارزه با شته عبارتند: مالاتيون با %25=EC و به نسبت 2 در هزار پيريميكارب ( پريمور) با %50=DF و به نسبت 0/5 در هزار پيريميكارب با %50=WP و به نسبت 0/5در هزار هپتنفوس با %50=EC و به نسبت 1 در هزار