نام بیماری: لکه قهوه ای معمولی

• لکه های گرد تا مستطیل یا دوکی شکل و به رنگ قهوه ای تا قهوه ای تیره بر روی برگ.

• به هم پیوستن لکه ها و دربر گرفتن کل برگ.

• تغییر رنگ لکه های قدیمی به سیاه زیتونی.

علائم بیماری لکه قهوه ای معمولی جو بر حسب ژنتیک میزبان، مرحله رشد، ایزوله پاتوژن و محیط، متفاوت می باشد. لکه ها می توانند روی برگ و غلاف برگ در تمام مراحل رشد گیاه توسعه پیدا کنند. لکه ها روی گیاهان حساس بالغ، گرد تا مستطیل یا دوکی شکل و به رنگ قهوه ای تا قهوه ای تیره با حاشیه مشخص و به رنگ زرد کم رنگ می باشند. لکه ها در این بیماری معمولا با رگبرگها محدود می گردند، اما بعضی مواقع بهم پیوسته و کل برگ را دربر می گیرند. با تولید اسپور قارچ، لکه های قدیمی تر به رنگ سیاه زیتونی به نظر می رسند. در صورت مساعد بودن شرایط برای ایجاد آلودگی و وجود اینوکلوم، آلودگی تا مرحله دانه ها توسعه پیدا می کند که به نام blight Kernel یا point black نامیده می شود.

عامل بیماری لکه قهوه ای معمولی جو، قارچ Cochliobolus sativus بوده که انتقال این بیماری از سالی به سال دیگر اکثرا توسط بذر آلوده، کنیدی یا میسلیوم موجود در بقایای گیاهی یا کنیدی موجود در خاک می باشد. آلودگی اولیه در برگ در بهار توسط کنیدی های هوازاد ایجاد می شود. این کنیديها ممکن است از روی گیاهان وحشی که اکثرا میزبان این پاتوژن می باشند یا از بقایای گیاهان موجود در خاک یا سطح خاک منتقل شوند. این قارچ علاوه بر جو به گندم، چاودار، تریتیکاله و بسیاری از گرامینه ها حمله می کند. تکرار شدن آب و هوای گرم و مرطوب (بالای 20 درجه سانتیگراد به مدت طولانی تر از 16 ساعت) منجر به توسعه اپیدمی می شود. این بیماری در مناطق گرم و مرطوب خسارت قابل توجهی وارد می کند. آلودگی زودهنگام و آلودگی شدید برگ پرچم موجب بیشترین خسارت محصول می گردد.

تاکنون روش کنترلی بیولوژیک برای این بیماری ارائه نشده است.

کنترل تلفیقی با رویکرد پیشگیرانه به همراه کنترل بیولوژیک (در صورت وجود) را همیشه در نظر داشته باشید. ضدعفونی بذرها با قارچکش های ایپرودیون + کاربندازیم 52.5% (رورال-تی اس) به میزان یک در هزار و یا تریادیمنول 7.5% (بایتان) به میزان 2 در هزار در کاهش ظهور بیماری موثر می‌باشد. همچنین سمپاشی برگها در مرحله تشکیل 2 تا 3 گره تا پیدایش کامل برگ پرچم (دو بار) با قارچکش های پروپیکونازول 25% (تیلت) به میزان یک در هزار، تبوکونازول 25% (فوليكور) به میزان یک در هزار، اسپیروکسامین + تبوکونازول + تریادیمنول 46% (فالکن) به میزان 0.8 در هزار و یا اپوکسی کونازول + تیوفانات متیل 49.7% (رکس دو) به میزان 0.5 در هزار قابل توصیه می باشد.