نام بیماری: سفیدک داخلی یونجه

• لکه های زرد يا سفيدرنگ در سطح بالايی برگ ها.

• پوشش سفيد مايل به خاكستری قارچ در سطح زیرین برگ.

• پیچیده شدن و لوله ای شدن برگ های جوان و تغییر رنگ برگها.

• کاهش فاصله گره ها بر روی ساقه.

• متورم شدن و کوتاه شدن ساقه ها.

در بیماری سفیدک داخلی یونجه و در سطح بالايی برگ ها، لكه های زرد يا سفيدرنگی ديده می شود و در قسمت پايينی همين ناحيه، پوشش سفيد مايل به خاكستری قارچ شامل اسپورانژيوفرها و اسپورانژيوم بوجود می آيد. فاصله گره ها در روی ساقه كم می شود و ساقه ها كوتاه تر و برگهای جوان پيچيده و لوله ای می شوند. اگر بيماری به صورت نفوذی (سيستميک) و درونی درآيد، ساقه ها متورم و كوتاه شده و برگ ها نيز همگی عموماً تغيير رنگ می دهند.

عامل بيماری سفیدک داخلی یونجه، شبه قارچ Peronospora aestivalis است. عامل بيماری زمستان را بر روی بافت های مرده، درون پوست انشعابات طوقه، روی جوانه های طوقه و شاخه های زنده به سر می برد. باد و باران عامل انتشار اسپورها بوده، ولی گاهی این قارچ نيز ممكن است از طريق بذر منتقل شود. انتشار ثانويه قارچ توسط اسپورانژيوم ها می باشد و چرخه های ثانويه بيماری در شرايط مطلوب در مدت 5 روز تكميل می شود. دمای بهينه جوانه زنی اسپورانژها حدود 18 درجه سانتیگراد می باشد اما در دامنه 4 تا 29 درجه سانتیگراد نيز بيماری می تواند شايع گردد. اين بيماری بيشتر در فصل بهار شيوع داشته و اين بدان سبب است كه آب و هوای خنک و مرطوب برای رشد و استقرار آن مناسب است.

محصولات تجاری بیولوژیکی برای مبارزه با این بیماری در دسترس است. در موارد خفیف آلودگی، معمولاً نیاز به کنترل این بیماری نیست تا زمانی که شرایط آب و هوایی برای گسترش آن مطلوب شود. در برخی موارد، استفاده از قارچ کش های آلی بر پایه مس مانند مخلوط بردو قبل از آلودگی می تواند به جلوگیری از آلودگی گیاهان کمک کند.

کنترل تلفیقی با رویکرد پیشگیرانه به همراه کنترل بیولوژیک (در صورت وجود) را همیشه در نظر داشته باشید. در آلودگی شدید و پس از برداشت یونجه از قارچکش مانکوزب 80% (دیتان ام-45) استفاده کنید.