نام بیماری: سفیدک داخلی کدوئیان

• لکه های زرد در سطح بالایی برگ.

• رشد کنیدی های خاکستری مخملی و کرکی در سمت پایین برگ.

• کوتاهی یا از بین رفتن ساقه ها، گل ها یا میوه های جوان.

• توقف رشد.

علائم سفیدک داخلی (دروغی یا کرکی) کدوئیان علیرغم تفاوت های جزئی بین گیاهان، عموماً با ایجاد لکه های زرد رنگ و زاویه دار در قسمت فوقانی برگها که توسط رگبرگ های اصلی محدود می شوند، مشخص می شود. این کلروز (زردی) بینابینی به تدریج یک الگوی موزاییکی زرد تا قهوه ای ایجاد می کند که نباید با آلودگی های ویروسی اشتباه شود. در قسمت زیرین برگ و درست در زیر لکه های فوقانی، لکه های آب سوخته ظاهر شده که به آرامی ظاهری مخملی، کرکی و به رنگ خاکستری روشن در شرایط هوای خنک و رطوبت زیاد و طولانی پیدا می کند. جذب شیره گیاهی توسط قارچ ها سبب کوتولگی یا از بین رفتن جوانه ها، گل ها یا میوه های جوان شده و در نتیجه رشد متوقف و عملکرد کاهش می یابد. برخلاف کپک پودری، پوشش پودری در سفیدک داخلی تنها در قسمت زیرین برگها ظاهر می شود و رشد آن توسط رگبرگهای اصلی محدود می شود. اگرچه، نمی توان آن را به راحتی حذف کرد.

علائم بیماری سفیدک داخلی (دروغی یا کرکی) کدوئیان توسط قارچ Pseudoperonospora cubensis ایجاد می شود. این قارچ یک انگل اجباری است که برای زنده ماندن به بافت زنده گیاه نیاز دارد. این بیمارگر در مناطق سایه دار با شرایط خنک، مرطوب و خیس (شبنم های سنگین، مه و بارندگی) و دمای حدود 15 تا 23 درجه سانتیگراد مخرب است. این پاتوژن در بقایای گیاهی آلوده یا ساقه ها یا روی میزبان های جایگزین (گیاهان زراعی و علف های هرز) زمستان گذرانی می کند. باد، جریان هوا و ضربات قطرات باران در شرایط مساعد محیطی، اسپورها را به بافت های سالم گیاه منتقل می کند. هنگامی که اسپورها روی میزبان حساس فرود می آیند، جوانه زده و ساختارهایی ایجاد می کنند که از طریق منافذ طبیعی در قسمت زیرین برگها وارد بافت های گیاه می شوند. در آنجا شروع به گسترش می کنند، در نهایت در بافت های داخلی خیلی سریع رشد کرده و پوشش خاص کپک مانند را در خارج تشکیل می دهند. در آنجا، اسپورهایی تولید می شوند که بیماری را بیشتر گسترش می دهند.

در موارد خفیف، اغلب بهتر است کاری انجام ندهید و منتظر بمانید تا هوا بهتر شود. در برخی موارد، قارچکش های ارگانیک پیش از عفونت می توانند به جلوگیری از آلودگی گیاهان کمک کرده و شامل قارچکش های حاوی مس مانند مخلوط بردو می باشند.

کنترل تلفیقی با رویکرد پیشگیرانه به همراه کنترل بیولوژیک (در صورت وجود) را همیشه در نظر داشته باشید. قارچکش های محافظتی می توانند به جلوگیری از آلودگی گیاهان کمک کنند، اما آنها باید به درستی به قسمت زیرین برگ ها اسپری شوند. به محض مشاهده علائم آلودگی سفیدک داخلی (دروغی یا کرکی) بر روی گیاه می توان از یکی از قارچکش های اکسی کلرورمس 35% (کوپراویت)، سیموکسانیل + فاموکسادون 52.5% (کویشین پرو)، سیازوفامید 40% (رانمن)، سیازوفامید 10% (رانمن)، سیازوفامید 20% (رگنانت)، پروپاموكارب هيدروكلرايد + فلوپيكوليد 68.75% (اينفينيتو)، اکسی کلرورمس + سیموکسانیل 43.95% ( كوپروسيت سی)، نمک های مونو و دی پتاسيم اسيد فسفونيک 53% (فسفیت)، بردو 18% (بردوفیکس، بردوسیف)، بردو 20% (بردوتکس، بردوکسین)، آمتوکترادین + دیمتومورف 52.5% (اوروگو)، ماندی پروپاميد + ديفنوكونازول 50% (کاریال استار)، ديمتومورف + پیراکلواستروبین 18.7% (پیرادیم) برای کنترل بیماری استفاده کرد. در صورت ادامه شرايط مناسب بروز بيماری (رطوبت نسبی بالا) و گسترش بيماری، سمپاشی به فاصله 4-5 روز از سمپاشی اول تا زمان برقراری تهويه مناسب با قارچکش های فوق انجام گردد.